Η αθέατη όψη της μετανάστευσης Ελλήνων επιστημόνων

  ΚΟΙΝΩΝΙΑ      

γράφει η Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Το φαινόμενο της μετανάστευσης των Ελλήνων στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης έχει λάβει σημαντικές διαστάσεις, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού της χώρας και των νέων ατόμων που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία (κατά κανόνα με ανώτατες και μεταπτυχιακές σπουδές) να εγκαταλείπει την Ελλάδα με την προοπτική εύρεσης εργασίας και βελτίωσης των συνθηκών ζωής σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Οι ψυχολογικές συνέπειες της μετανάστευσης, τόσο οι άμεσες, όσο και οι μακροπρόθεσμες (ακόμα και οι διαγενεακές), έχουν αποτελέσει συστηματικό αντικείμενο της κοινωνιοψυχολογικής έρευνας τα τελευταία 50 χρόνια.

Οι συνθήκες της μετανάστευσης και οι νοοτροπίες των Ελλήνων μεταναστών έχουν βέβαια διαφοροποιηθεί ριζικά σε σχέση με τα προηγούμενα μεταναστευτικά ρεύματα. Καταρχάς, έχει παρέλθει η εποχή που τα εμβάσματα των Ελλήνων μεταναστών και των ναυτικών στις οικογένειες τους επέτρεπαν τη βελτίωση της ζωής των αγροτικών και λαϊκών πληθυσμών της χώρας. Επίσης, πρέπει να θυμηθούμε ότι η αναχώρηση των μεταναστών με τα τραίνα και τα υπερωκεάνια για τις μεγάλες χώρες του δυτικού κόσμου ήταν για τους οικείους τους, συνώνυμη ενός «μικρού θανάτου» των ξενιτεμένων.

Η αίσθηση του οριστικού αποχωρισμού, συνεπώς του πένθους, συνόδευε λοιπόν τα βιώματα της ξενιτιάς. Αυτό δείχνουν, άλλωστε, τα τραγούδια, η λογοτεχνία, ακόμα και ο κινηματογράφος, αν θυμηθούμε λόγου χάρη το τέλος της ταινίας «Μέχρι το πλοίο», του Δαμιανού ή το «Αμέρικα-Αμέρικα» του Καζάν. Αντίθετα σήμερα, στα διεθνή αεροδρόμια, με τους χιλιάδες υπερκινητικούς, βιαστικούς και μονίμως περιφερόμενους ταξιδιώτες, τα Goodbye δεν μοιάζουν καθόλου με τους αποχαιρετισμούς των μεταναστών στα λιμάνια και στους σιδηροδρομικούς σταθμούς του παρελθόντος.

Σύγχρονοι μετανάστες

Θα πρέπει λοιπόν να σημειώσουμε ότι τέσσερα είναι τα βασικά, ιστορικής φύσης στοιχεία που διαφοροποιούν τους σημερινούς Έλληνες μετανάστες προς τις δυτικές χώρες από εκείνους των προηγούμενων γενεών.

Πρώτον, στο κοινωνιοοικονομικό πεδίο, η ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική κρίση, παραμένει οικονομικά πιο εύρωστη από ότι στις αρχές ή στα μέσα του 20ου αιώνα, ενώ ο παραγωγικός παρασιτισμός και ο καταναλωτικός ευδαιμονισμός συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν τις συλλογικές νοοτροπίες.

Δεύτερον, σε αντίθεση με τους μετανάστες των προηγούμενων δεκαετιών, το μεγαλύτερο ποσοστό όσων μεταναστεύουν σήμερα έχει από ισχυρά τυπικά προσόντα, πολλά εκ των οποίων έχουν αποκτηθεί όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, μέσω σπουδών που χρηματοδοτήθηκαν από την ελληνική οικογένεια. Παραμένει δε ιδιαίτερο γνώρισμα της ελληνικής κοινωνίας ότι η οικογένεια των σύγχρονων μεταναστών, στο μέτρο που έχει ακόμα τις οικονομικές δυνατότητες, συνεχίζει να στηρίζει τα «παιδιά» της στην πορεία τους προς την ανεξαρτησία και την «ενηλικίωση», ακόμα και μετά το πέρας των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών, καθώς και κατά το διάστημα της αναζήτησης εργασίας.

Τρίτον, στο πεδίο των συγκοινωνιών για μεγάλες αποστάσεις, πρέπει να υπογραμμισθεί η σημασία του εκδημοκρατισμού των μετακινήσεων με αεροπλάνο και η συρρίκνωση του χρόνου που απαιτείται για τα ταξίδια από την χώρα προέλευσης προς την χώρα υποδοχής και τανάπαλιν. Αυτό, μεταξύ άλλων, καθιστά την «θεραπεία της νοσταλγίας της πατρίδας» πολύ πιο εύκολη από ότι στο παρελθόν.

Τέταρτον, στο πεδίο των τεχνικών της επικοινωνίας, η ανάπτυξη και η χρήση των νέων τεχνολογιών (διαδίκτυο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ.) έχουν υποκαταστήσει την παλαιά, σαφώς πιο δύσκολη και ασύγχρονη μορφή επικοινωνίας, την αλληλογραφία. Εντούτοις, παρά τα φαινόμενα και παρά τους κατά δήλωση «κοσμοπολιτισμούς» των συγχρόνων Ελλήνων μεταναστών, λίγοι φαίνονται πραγματικά διατεθειμένοι να «ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους».

Συνθήκες ζωής

Παρότι λοιπόν οι σημερινοί νέας ηλικίας μετανάστες έχουν, τυπικά τουλάχιστον, περισσότερα εφόδια για να προσαρμοστούν σε μια χώρα διαφορετική της καταγωγής τους, όπως η επάρκεια σε μια τουλάχιστον ξένη γλώσσα πέραν της μητρικής, παρότι διαθέτουν ακαδημαϊκά προσόντα και παρότι έχουν ταξιδέψει αρκετά κατά τη διάρκεια του βίου τους, βιώνουν συχνά τραυματικά την ιδέα, ή την προοπτική της μόνιμης εγκατάστασης και απασχόλησής τους στο εξωτερικό.

Αυτό που βιώνεται τραυματικά από τα άτομα δεν είναι πλέον τόσο ότι αποχωρίζονται τους οικείους και την οικογένειά τους, αλλά ότι οι συνθήκες καθημερινής ζωής στο εξωτερικό είναι συχνά, αν όχι πιο δύσκολες, σίγουρα πολύ διαφορετικές από τον ελληνικό (τουλάχιστον) τρόπο ζωής. Επίσης, στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου τα έξοδα διαβίωσης είναι περισσότερα, συγκριτικά με εκείνα στην Ελλάδα. Απαιτείται, λοιπόν, η εύρεση μιας εργασίας πλήρους απασχόλησης για να καλύψει κανείς τις βιοτικές του ανάγκες.

Η εργασία αυτή, τουλάχιστον κατά το πρώτο διάστημα της προσαρμογής του ατόμου, μπορεί να είναι αναντίστοιχη όχι μόνο των τυπικών του προσόντων, αλλά και των προσδοκιών του, λόγω είτε της αυξημένης ανεργίας στις χώρες υποδοχής, είτε της αυξημένης προσφοράς εργασίας στον εκάστοτε τομέα απασχόλησης. Σε μια τέτοια περίπτωση αποτελεί πλήγμα στην αυτοεκτίμηση του εξειδικευμένου Έλληνα πολίτη που μεταναστεύει για λόγους εργασίας, το γεγονός ότι αναγκάζεται να συμβιβαστεί (έστω στα πρώτα επαγγελματικά του βήματα), με μια θέση εργασίας που ίσως δεν του αρέσει, δεν είναι αυτό που θα ήθελε να κάνει μελλοντικά και δεν θεωρεί ότι αντιπροσωπεύει την «αξία» του.

Ενδεχομένως βέβαια, η εργασία αυτή θα του επιτρέψει αφενός να βιοπορίζεται, αφετέρου να οικοδομήσει μια κοινωνικό-οικονομική βάση, η οποία θα αποτελέσει εφαλτήριο στην αναζήτηση μιας επιθυμητής θέσης εργασίας στο μέλλον. Άρα, η διαχείριση εκ μέρους του ατόμου της μεταβατικής περιόδου μεταξύ της πρώτης εγκατάστασης σε μια χώρα ως ενεργό παραγωγικό μέλος της και της πλήρους προσαρμογής σε αυτήν, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην στάση του ατόμου απέναντι στον εαυτό του, στις επιλογές του και στην ζωή του.

Η γνώση της γλώσσας

Προφανώς, σημαντικό παράγοντα επιτυχούς προσαρμογής είναι η αρκετά καλή γνώση της γλώσσας της χώρας, όπου καλείται κανείς να ζήσει και να εργαστεί. Πέραν της γνώσης της αγγλικής, η οποία είναι πλέον διεθνής γλώσσα, είναι πολύ σημαντικό για την προσαρμογή του ατόμου και κατ’ επέκταση για την αφομοίωσή του στην κουλτούρα του εγχώριου πληθυσμού, να μπορεί να συνεννοηθεί και να διεκπεραιώσει τις καθημερινές του δραστηριότητες στη γλώσσα της χώρας στην οποία ζει.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η γνώση της γλώσσας της χώρας στην οποία κάποιος ζει και εργάζεται τον βοηθά όχι μόνο να διευρύνει τις κοινωνικές του επαφές, αλλά και να αισθανθεί μεγαλύτερη οικειότητα στις κοινωνικές και διαπροσωπικές του σχέσεις, συνεπώς, να ενσωματωθεί πιο εύκολα στην εγχώρια κοινωνία.

Εκτός από κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες που έχει η ζωή στο εξωτερικό, κάποιοι παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά πολλoύς από τους Έλληνες μετανάστες, όπως αναφέρονται από τους ίδιους είναι: α) οι καιρικές συνθήκες (μουντός καιρός κλπ.), β) η έλλειψη του οικογενειακού και του κοινωνικού περιβάλλοντος που είχαν στην Ελλάδα, γ) οι λιγότερες ευκαιρίες φτηνής ψυχαγωγίας.

Ανάλογα με την προσωπικότητα και τον τρόπο ζωής του ατόμου, οι κοινωνικές συναναστροφές και η εύρεση νέων φίλων δεν είναι πάντα μια εύκολη διαδικασία, δεδομένου ότι ζει κανείς σε μια άλλη χώρα με ανθρώπους με διαφορετικές συνήθειες, διαφορετικά ήθη και έθιμα και άλλους κώδικες επικοινωνίας, οι οποίοι έχουν τον δικό τους κοινωνικό κύκλο και πιθανότατα δεν ενδιαφέρονται για καινούργιες γνωριμίες.

Ως απόρροια μια τέτοιας απομόνωσης είναι τα συναισθήματα μοναξιάς που βιώνουν οι νέοι μετανάστες, τα οποία τους οδηγούν συχνά να αναπολούν την πατρίδα τους με μεγάλη νοσταλγία, κυρίως ως έναν τόπο όπου «περνούσαν καλά», συχνά καλύτερα από ότι στην ξένη χώρα (η λέξη «ξενιτιά» έχει πλέον διαγραφεί από το κοσμοπολίτικο λεξιλόγιο του συρμού).

Ψυχολογική υποστήριξη

Πρόκειται, ωστόσο, για την ίδια εκείνη πατρίδα που πολλοί από αυτούς τους -κατά φαντασία- κοσμοπολίτες προηγουμένως απαξίωναν. Πολλοί μετανάστες, στην προσπάθεια τους να αισθανθούν κάποια πολιτισμική οικειότητα, επιλέγουν να συναναστρέφονται βασικά με ομοεθνείς. Το γεγονός αυτό τους επιτρέπει να διαχειρίζονται εν μέρει τα συναισθήματα υπαρξιακού ή κοινωνιοπολιτισμικού κενού που βιώνουν. Από την άλλη μεριά, όμως, η επιλογή αυτή τους οδηγεί σε απομόνωση από το ευρύτερο εγχώριο κοινωνικό περιβάλλον και σε «γκετοποίηση». Με άλλα λόγια, κάνουν επιλογές αναγκαστικών συναναστροφών με άτομα που ενδεχομένως στη χώρα τους δεν θα διάλεγαν για παρέα τους.

Η διαχείριση των ψυχολογικών συνεπειών της μετανάστευσης καθίσταται ακόμα δυσκολότερη, λόγω του ότι η συμβουλευτική και κατά μείζονα λόγω η ψυχολογική υποστήριξη είναι αποτελεσματικότερη όταν πραγματοποιείται στην μητρική γλώσσα του ατόμου. Στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών τουλάχιστον χωρών δεν υπάρχουν επαρκείς δομές υποδοχής αιτημάτων ψυχολογικής υποστήριξης για Έλληνες μετανάστες.

Καθώς ο αριθμός των Ελλήνων που ζουν πλέον σε χώρα άλλη από την χώρα καταγωγής τους ολοένα και αυξάνεται, καθίσταται αναγκαίο να δημιουργηθούν οι δυνατότητες συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης, είτε δια ζώσης είτε εξ αποστάσεως με τη χρήση της τεχνολογίας, ώστε να καλυφθεί το αίτημα των Ελλήνων μεταναστών για βοήθεια και υποστήριξη στην μητρική τους γλώσσα.

*Σε συνεργασία με την Αγγελική Καρύδη, Ψυχολόγο, MSc, Βιέννη Αυστρίας

____________
https://slpress.gr/koinonia/i-atheati-opsi-tis-metanasteysis-ellinon-epistimonon/

Λύτρας Νικηφόρος (1832-1904) "Επιστροφή από το πανηγύρι",

Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / National Gallery

Λύτρας Νικηφόρος (1832-1904) "Επιστροφή από το πανηγύρι", 

π. 1865-1872, Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη

Εκτίθεται, Εθνική Πινακοθήκη, Άλσος Ελληνικού Στρατου, Γουδή

Ο Νικηφόρος Λύτρας θεωρείται ο θεμελιωτής της Σχολής του Μονάχου και ως καθηγητής στο Σχολείο των Τεχνών, όπου διορίστηκε το 1866, μετά την επιστροφή του από το Μόναχο, μόρφωσε γενιές Ελλήνων ζωγράφων.

Ας δούμε μια χαρακτηριστική ηθογραφική σκηνή του Νικηφόρου Λύτρα. Μια οικογένεια, ο πατέρας, η μάνα και τα δυο τους παιδιά επιστρέφουν από ένα πανηγύρι στην Πεντέλη. Είναι χειμώνας, αφού τα δέντρα είναι γυμνά. Όλοι φορούν τις γιορτινές τοπικές φορεσιές τους. Ο πατέρας κάθεται πάνω στο γαϊδουράκι, που είναι στολισμένο με πλουμιστές κουβέρτες και παίζει το λαγούτο. Από το σαμάρι κρέμεται ένα φλασκί για το κρασί. Η μάνα ακολουθεί πεζή με το μικρότερο παιδί στους ώμους, το οποίο κρατάει ένα κουλούρι από το πανηγύρι. Το μεγαλύτερο αγόρι περπατά πλάι στη μητέρα και συνοδεύει τους ήχους του λαγούτου με τη φλογέρα του. Ένα χαρούμενο σκυλί προηγείται της συντροφιάς. Η εύθυμη συντροφιά κατηφορίζει από το λόφο και κατευθύνεται προς το θεατή. Αισθανόμαστε ότι σε λίγο θα βγουν από το κάδρο και θα μπουν στο δικό μας πραγματικό χώρο. Το κέφι τους μας το μεταδίδουν κι εμάς: τα ζωηρά χρώματα, άσπρα, κόκκινα, μαύρα και χρυσαφιά ταιριάζουν με τη χαρούμενη ατμόσφαιρα της σκηνής. Ο Νικηφόρος Λύτρας τη ζωγράφισε με πολύ μαεστρία και ακρίβεια, αποδίδοντας το χαρακτήρα και τα αισθήματα κάθε προσώπου.

~~~~~~~

Lytras Nikephoros (1832-1904) "Return from the Fair",

 ca 1865-1872, Ε. Koutlidis Foundation Collection

On view, National Gallery, Hellenic Army Park, Goudi

Nikephoros Lytras is considered as the founder of the Munich School. Appointed as Professor at the School of Arts in 1866, upon his return from Munich, he helped shape generations of Greek artists.

Here is one of Nikephoros Lytras` characteristic genre paintings. A family – the father, the mother and their two children – are on their way back from a holiday on Mount Penteli. It is wintertime, as the trees are bare. Everyone is in their special holiday costume. The father is playing the lute, riding the donkey, which is decorated with colourful blankets. A wine flask hangs from the saddle. The mother follows on foot with her youngest child on her shoulders, a cookie from the feast in its hand. The eldest son walks by the mother, accompanying the lute with his flute. A gleeful dog is in front of them. The merry procession is climbing down the hill towards the viewer. It feels as if they were about to come out of the painting and enter our own living space. Their mood is contagious, and the vibrant colours, white, red, black and gold are in harmony with the joyous atmosphere of the scene. Nikiforos Lytras has masterfully and meticulously rendered it, capturing the character and mood of each figure.

Έλληνας φοιτητής πρώτος στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Μαθηματικών

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Ο Έλληνας φοιτητής του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Κοτσοβόλης, ξεχώρισε ανάμεσα σε 350 φοιτητές από όλο τον κόσμο.

Μία ακόμη σημαντική διάκριση για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Έλληνας φοιτητής του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Γεώργιος Κοτσοβόλης, κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στον 25ο Μαθηματικό φοιτητικό διαγωνισμό IMC(International Mathematics Competition) που διεξήχθη στα τέλη Ιουλίου στο Μπλαγκόεβγκραντ της Βουλγαρίας.

Ο συγκεκριμένος διαγωνισμός διεξάγεται τα τελευταία 25 χρόνια σε χώρες της Βαλκανικής Χερσονήσου, ενώ τα τελευταία 9 χρόνια διεξάγεται στη Βουλγαρία.

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που ο Έλληνας φοιτητής κατακτά το χρυσό μετάλλιο στον συγκεκριμένο διαγωνισμό, γεγονός μοναδικό στην ιστορία του ΕΚΠΑ.

Πρόκειται για μια σημαντική επιτυχία η οποία έρχεται να προστεθεί σε σειρά επιτυχιών φοιτητών του Μαθηματικού Τμήματος και του Πανεπιστημίου Αθηνών σε παρόμοιους διαγωνισμούς.

Το International Mathematics Competition, είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος μαθηματικός διαγωνισμός για φοιτητές και οργανώνεται από το University College London.

Διεξάγεται από το 1994 με τη συμμετοχή κορυφαίων Πανεπιστημίων των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Οι φοιτητές διαγωνίζονται δύο ημέρες σε 5 προβλήματα την ημέρα. Στο φετινό διαγωνισμό έλαβαν μέρος 350 φοιτητές. Οι φοιτητές του Τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών συμμετέχουν από το ακαδημαϊκό έτος 2007-08, έχοντας σημαντικές επιτυχίες κάθε έτος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα έξοδα συμμετοχής του Γεώργιου Κοτσόβολη καλύφθηκαν από τον Δήμο Ν. Ιωνίας.

___________

Πηγή: tilestwra.com

https://myroniailias.blogspot.com/2018/08/blog-post_44.html 

 ΜΥΡΩΝΕΙΑ ΗΛΕΙΑΣ // 21/8/2018

BBC: Τα μνημόνια τελειώνουν αλλά συνέπειες θα είναι ορατές για δεκαετίες

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

BBC: Τα μνημόνια τελειώνουν αλλά συνέπειες θα είναι ορατές για δεκαετίες
Το τέλος των μνημονίων δεν αφήνει αισιοδοξία στους νέους Έλληνες, ούτε και στον πληθυσμό γενικότερα, αναφέρει σε ρεπορτάζ του το βρετανικό δίκτυο.

To BBC για την Ελλάδα μετά τα μνημόνια

Από αύριο, Τρίτη 21 Αυγούστου, η μνημονιακή εποχή στην Ελλάδα τερματίζεται. Η 21η Αυγούστου προβάλλεται ως σημαδιακή ημερομηνία, είναι όμως έτσι, όντως; Το BBC ανέλυσε το ζήτημα από μια άλλη σκοπιά, αφού υπενθύμισε πρόσφατη δημοσκόπηση που θέλει το 75% να υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει πάρει μια λανθασμένη κατεύθυνση και πως τα μνημόνια έκαναν περισσότερο κακό, από ό,τι καλό στη χώρα. Εξ ου και «οι φόροι παραμένουν υψηλοί και το 90% των Ελλήνων πιστεύει ότι οι δανειστές θα συνεχίσουν να παρακολουθούν στενά τις δαπάνες της χώρας τα επόμενα χρόνια».

Το βρετανικό δίκτυο όμως βλέπει και από μια άλλη σκοπιά το θέμα και στέκεται στους νέους, αναφέροντας ότι από το 2008 έως και το 2016 το 4% των Ελλήνων μετανάστευσαν. Απόρροια τούτου, ενώ το 2008 οι Έλληνες ηλικίας 20-39 ετών αποτελούσαν το 29% του πληθυσμού, μέχρι το 2012 μειώθηκαν κατά 5%.

Στο BBC μίλησε και ο ανταποκριτής του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel» στην Ελλάδα, Γιώργος Χρηστίδης, ο οποίος πριν από έξι χρόνια είχε αρθρογραφήσει για τους Έλληνες φίλους του «που ένας-ένας φεύγουν από την Ελλάδα». Άλλαξε κάτι σήμερα; «Οι χαμηλοί μισθοί και οι μεγάλοι φόροι είναι αποτρεπτικό στο να επαναπατριστούν Έλληνες, μιας και δύσκολα θα βρουν αξιόλογη εργασία με καλές προοπτικές».

Το BBC κάνει δε, εκτενή αναφορά στο μεγάλο ποσοστό ανεργίας των νέων που για τους κάτω των 25 ετών αγγίζει το 58% ενώ ο λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Μπράιτον, Βασίλης Λεοντίτσης, υποστήριξε πως οι πολιτικές λιτότητας θα συνεχιστούν για χρόνια και οι Έλληνες είναι βέβαιοι για αυτό.

Αναφερόμενος στην κυβέρνηση, ο κ. Λεοντίτσης χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ ότι, μαζί με τους ΑΝΕΛ, «του όχι μόνο διατήρησε τις πολιτικές λιτότητας αλλά σε αρκετές περιπτώσεις τις έκανε και πιο ισχυρές» ενώ θυμίζει πως «η πολιτική και οικονομική κατάσταση που οραματίστηκε δεν υλοποιήθηκε ποτέ».

«Τρία χρόνια μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, το τρίτο πρόγραμμα στήριξης τελειώνει ωστόσο οι συνέπειες θα είναι ορατές για δεκαετίες» καταλήγει το άρθρο του BBC.

_____________

https://athanasios-athanasios.blogspot.com/2018/08/bbc.html?spref=fb

Περι αναγλυφου ο λογος...ειναι αυτο που ελεγα η μαγεια του αναγλυφου

Giorgos Houliaras

Περι αναγλυφου ο λογος...ειναι αυτο που ελεγα η μαγεια του αναγλυφου.

Εδω απο τη ζωφορο του Παρθενωνα, με την εξαιρετικη φωτογραφηση του Σ. Μαυροματη, βλεπουμε πως ο αρχαιος γλυπτης με ελαχιστο σκαψιμο στο μαρμαρο, μολις 5 εκατοστα, με αλλεπαληλα επιπεδα, 8,9 χανω το λογαριασμο, δημιουργει την αισθηση του χωρου, οπου υπαρχουν τρεις αλλεπαλληλοι ιππεις...ο ενας πισω απο τον αλλο.... Ασυληπτο εργο, μεγαλοφυης η λυση, συγκλονιστικη η ομορφια του!!! 

Τι να πρωτοθαυμασει κανεις τη δυναμη των ζωων, τη χαρη των ιππεων, τις κινησεις των χεριων... και αν προσεξει κανεις την αναλογια του αλογου με τον ιππεα ειναι εξωπραγματικη... το αλογο ειναι πολυ μικρο σε σχεση με τον ιππεα. 

Φανταστειτε ομως αν οι αναλογιες ηταν οι πραγματικες θα φαινοταν αστεια...αυτο ειναι το μεγαλειο της μεγαλης τεχνης να σου δημιουργει τη δικη της πραγματικοτητα, πιο αληθινη απο την αληθινη...

Εθνική Βιβλιοθήκη στη νέα στέγη της....

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βαλλιάνειο κτίριο, στο κέντρο της Αθήνας Πανεπιστημίου 32, σχεδιάστηκε 

από το Θεόφιλο Χάνσεν και οικοδομήθηκε με γενική επίβλεψη του Ερνέστου Τσίλλερ

Την επιστασία της την ανέθεσε στον Ανδρέα Μουστοξύδη, Πρόεδρο της Επιτροπής του Ορφανοτροφείου, Έφορο και Διευθυντή του Εθνικού Μουσείου και Έφορο του Κεντρικού Σχολείου.

Ο ίδιος ο Μουστοξύδης χαρακτήρισε τη βιβλιοθήκη ως Εθνική Βιβλιοθήκη, η οποία στα τέλη του αριθμούσε 1.018 τόμους εντύπων βιβλίων, που είχαν συλλέγει μετά από έκκληση των Αρχών προς όλους τους Έλληνες και φιλέλληνες, προς τους διοικητές και προς τις μονές της χώρας.

Λίγο αργότερα, το 1834, η βιβλιοθήκη μεταφέρθηκε στην Αθήνα, τη νέα πρωτεύουσα του κράτους και στεγάστηκε προσωρινά στο κτίσμα του Λουτρού (στη Ρωμαϊκή Αγορά) και στη συνέχεια στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου (δίπλα στη Μητρόπολη) και σε άλλα κτίρια.

Παράλληλα με την κρατική μέριμνα για τον εμπλουτισμό της με αγορές ιδιωτικών βιβλιοθηκών, όπως αυτή του Δημήτριου Ποστολάκα (1.995 τόμοι), η Βιβλιοθήκη δέχτηκε πολλές δωρεές βιβλίων, όπως αυτές των Χριστόφορου και Κωνσταντίνου Σακελλαρίου (5.400 τόμοι), του Μάρκου Ρενιέρη (3.401 τόμοι) κ.ά..

Το 1842 η Δημόσια Βιβλιοθήκη (με 35.000 τόμους) ενοποιήθηκε με τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου (15.000 τόμους) και συστεγάστηκαν, μαζί με τη Νομισματική Συλλογή, στο νέο κτίριο του Οθώνειου Πανεπιστημίου.

Πρώτος Έφορος (Διευθυντής) ορίστηκε ο Γεώργιος Κοζάκης - Τυπάλδος, που παρέμεινε στη θέση αυτή ως το 1863. Την εποχή αυτή η Βιβλιοθήκη εμπλουτίστηκε με σημαντικές δωρεές σπάνιων ξενόγλωσσων βιβλίων, προερχόμενες από βασιλείς και ηγεμόνες χωρών της Ευρώπης.

Με το βασιλικό διάταγμα του 1866 οι δύο βιβλιοθήκες συγχωνεύτηκαν και διοικητικά σε μία, με τον τίτλο "Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος".

Στις 16 Μαρτίου 1888 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος του νεοκλασσικού μαρμάρινου κτηρίου, που χρηματοδοτήθηκε από τους Κεφαλλήνες αδελφούς Παναγή, Μαρίνο και Ανδρέα Βαλλιάνο.

Η Βιβλιοθήκη παρέμεινε στο κτήριο του Πανεπιστημίου μέχρι το 1903, οπότε μεταφέρθηκε στο νέο λαμπρό κτήριο, που σχεδιάστηκε από το Θεόφιλο Χάνσεν και οικοδομήθηκε με γενική επίβλεψη του Ερνέστου Τσίλλερ.

        Η Εθνική βιβλιοθήκη στη νέα στέγη της            

Σήμερα η Εθνική Βιβλιοθήκη μετακόμισε από το Βαλλιάνειο κτίριο, στο κέντρο της Αθήνας (Πανεπιστημίου 32, Αθήνα) και στεγάζεται στο Φάληρο σε νέους χώρους στο Πολιτιστικό Κέντρο του ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου στο σύνολό της, Συλλογή του υλικού της περιλαμβάνει το γραπτό εθνικό πολιτιστικό θησαυρό της Ελλάδας.

__________

(Πηγές: Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Wikipedia, Εθνική Βιβλιοθήκη)

http://www.historical-quest.com/116-monimes-sthles/san-simera/1200-idruetai-i-ethniki-bibliothiki.html

Νίκη Τζαβέλλα: «Αν η Ελλάδα καεί, να καεί για το καλό της Ευρώπης»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΙΣΘΗΣΗ ΑΠΟ ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΣ

Αίσθηση προκαλεί ομιλία της ευρωβουλευτού του ΛΑΟΣ Νίκης Τζαβέλλα στο ευρωκοινοβούλιο όπου όπως λέει, οι Έλληνες δεχόμαστε να γίνουμε τα πειραματόζωα της Ευρώπης προκειμένου να επιτευχθεί η οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην συνεδρίαση αυτή η κ. Τζαβέλλα εκφράζει την αγανάκτηση των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι υποφέρουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο, και ερωτά εάν υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα για την οικονομική διακυβέρνηση εντός της ΕΕ.

Καταλήγοντας τονίζει πως «Τουλάχιστον η Ελλάδα αν καεί, να καεί για να υπάρξει μία συνοχή, και μία πραγματικά ενωμένη Ευρώπη».

Να καεί η Ελλάδα για το καλό της Ευρώπης.


___________
Πηγή: iefimerida.gr

Φολέγανδρος: Ο μικρός παράδεισος του Αιγαίου

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ




Η Φολέγανδρος είναι ένα ανέγγιχτο κομμάτι της Ελλάδας με χαλαρή ατμόσφαιρα, φιλόξενο και με όμορφες παραλίες. Αποτελεί την εναλλακτική  πρόταση για όσους επιθυμούν ήρεμες διακοπές που συνδυάζουν αξιοθέατα, όμορφες παραλίες και αξιόλογη νυχτερινή ζωή.

Στη Φολέγανδρο τα τρία μικρά χωριά, Καραβοστάσι (το λιμάνι), Χώρα, Άνω Μεριά και η παραλία της Αγκάλης συνδέονται μεταξύ τους με ασφαλτοστρωμένους δρόμους. Η Χώρα είναι κλειστή στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων και μοτοσικλετών και έχει ένα μοναδικό κέντρο με τρεις πλατείες στην σειρά. Μάλιστα, διαθέτει μια από τις πιο εντυπωσιακές θέες προς το Αιγαίο.

Η πρώτη αναφορά στο νησί γίνεται στην ελληνική μυθολογία, όπου αναφέρεται ότι πρωτοκατοικήθηκε από βοσκούς της Δυτικής Ελλάδας που έψαχναν για βοσκότοπους. Και φυσικά, επειδή οι βοσκοί αυτοί ήταν άντρες, το νησί ονομάστηκε Πολύανδρος. Έπειτα, στο νησί ήρθαν οι Μινωΐτες Κρήτες, με οδηγό τους το γιο του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα Φολέγανδρο, το όνομα του οποίου πήρε το νησί.

Οι ατέλειωτες σειρές της «ξερολιθιάς», οι λεγόμενες Θεμονιές, τείχη που έχουν ανεγερθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων από τους κατοίκους για την διευκόλυνση καλλιεργειών πάντα εντυπωσιάζουν τους τουρίστες.

Οι παραλίες που μπορείτε να φτάσετε με το αυτοκίνητο είναι: Καραβοστάση, Λατινάκι, Αγκάλη – μια από τις ωραιότερες παραλίες. Για τις υπόλοιπες θα επιλέξετε είτε πεζοπορία είτε ένα από τα τοπικά βαρκάκια. Γνωστές παραλίες στο νότιο και δυτικό τμήμα είναι το Λιβάδι το Λιβαδάκι, το Αμπέλι, το Δένδρο και το Αυλάκι. Στο νότιο το Λατινάκι και το Κάτεργο. Επίσης, δίπλα στο νοτινό όρμο της Αγκάλης, βρίσκονται τρεις παραλίες, Φυρά, Γαλύφος και Άγ. Νικόλαος.

Η Χρυσοσπηλιά είναι ένα δυσπρόσιτο σπήλαιο στη βορειοανατολική απότομη πλευρά της Φολεγάνδρου. Έχει ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον χάρη στον πλούσιο λιθωματικό του διάκοσμο που αναπτύσσεται σε μια διαδρομή 300 μ. Πρόκειται για ονόματα εφήβων που λογικά έπαιρναν μέρος σε κάποια μυητική τελετή και είναι γραμμένα με αργιλικό υλικό.

Στη Φολέγανδρο υπάρχουν πολλές, κυρίως μικρές, εκκλησίες και πάρα πολλά ξωκλήσια. Η πιο γνωστή εκκλησία είναι η Παναγιά, η οποία βρίσκεται απέναντι από το Γυμνάσιο στην περιοχή της Χώρας. Σε όλο το νησί ο επισκέπτης θα συναντήσει πάρα πολλά μικρά ξωκλήσια

  ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΟΤΙ...  

– Η περιοχή του Κάστρου, ένα μικρό φρούριο που κατασκευάστηκε από τους Ενετούς το 1210-ένα μικρό χωριό μέσα στη Χώρα, θα σας ταξιδέψει πίσω στο Μεσαίωνα

– Το χωριό της Άνω Μεριάς είναι ανάμεσα σε καλλιεργημένα χωράφια και “ξερολιθιές”. Εκεί μπορείτε να βρείτε το τυπικό «καφενείο»,ταβέρνες καθώς επίσης και το Φολκλορικό Μουσείο, ανοιχτό 10:00 έως 18:00.

– Όλες οι επιγραφές των καταστημάτων είναι ξύλινες και ζωγραφισμένες στο χέρι, τα περισσότερα από τα ξενοδοχεία και τα μπαρ είναι σε παραδοσιακό στιλ, τίποτα δεν χαλάει το «κυκλαδίτικο όνειρο»

-Το 1715 το νησί της Φολεγάνδρου δέχθηκε επίθεση από τον Καπουντάν πασά, ο οποίος πούλησε τους κατοίκους του νησιού ως σκλάβους. Οι λιγοστοί κάτοικοι που είχαν απομείνει στο νησί, κάλεσαν τους γείτονές τους από τα γύρω νησιά για να έρθουν και να εγκατασταθούν στη Φολέγανδρο, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια νέα κοινότητα. Αυτή η κοινότητα άκμασε τον 18ο αιώνα χάρη στο εμπόριο και άλλες εμπορικές υπηρεσίες. Το νησί τελικά απελευθερώθηκε κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821.

___________

https://www.ellines.com/destination/13144-o-mikros-paradeisos-tou-aigaiou/

"Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να' σουν δυο φορές το χρόνο!"

Μαρκέλλα Θεοδοσίου

 

Ο Αύγουστος, όπως λέει ο λαός μας, είναι "ο μήνας που τρέφει τους έντεκα". Αυτή η φράση προήλθε από το γεγονός ότι ο μήνας αυτός κουβαλάει με τον ερχομό του αφθονία καρπών αλλά και φρούτων, τα οποία απλόχερα χαρίζει σε ανθρώπους και ζώα.

Για την πρώτη μέρα του Αυγούστου, την "Πρωταυγουστιά", παλαιότερα υπήρχαν πολλά έθιμα. Έτσι ο παπάς γύριζε στα σπίτια των ξωμάχων γεωργών κι έκανε εκεί αγιασμό για τα σπαρτά τους. Όμως και οι νοικοκυρές άρχιζαν το καθάρισμα των χάλκινων αγγείων και όλων των σπιτικών σκευών γιατί εκείνη την ημέρα ξεκινάει η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου, που τη θεωρούσαν ως την πιο σημαντική και αξιόλογη. Έτσι δεν έπρεπε να υπάρχει πάνω σ' αυτά ούτε ίχνος "άρτεμα".

Την πρώτη μέρα του Αυγούστου ήταν και οι "Δρίμες". Αυτές ήταν οι πρώτες έξι μέρες του μήνα που ο λαός μας τις θεωρεί δυσοίωνες. Γι' αυτό πολλοί άνθρωποι που ζούσαν με τον φόβο των προλήψεων, δε λούζονταν ούτε έπλεναν ρούχα γιατί φοβούνταν μήπως αυτά καταστραφούν, Ακόμη, δεν έκοβαν ούτε ξύλα και αυτές τις πρώτες μέρες του μήνα δεν ακουγόταν πουθενά τσεκούρι. Έλεγαν, μάλιστα: "Τ' Αυγούστου οι Δρίμες στα πανιά (σκόρος) και του Μαρτιού στα ξύλα (σαράκι)". Επίσης, τις ημέρες αυτές έκλειναν τα παιδιά μέσα τα μεσημέρια και τους έλεγαν: "Μη βγαίνετε έξω, μην περνάτε απόμερα και τρίστρατα, γιατί οι Δρίμες θα σας κάνουν κακό, μεγάλο κακό".

Ο Αύγουστος παρουσιάζεται στις παροιμίες του λαού μας ως πλούσιος μήνας, λόγω των πολλών φρούτων και οπωρικών του καθώς και από τα εισοδήματα από την πώληση της καλοκαιρινής συγκομιδής. Γι 'αυτό ο λαός θα επιθυμούσε να υπήρχε άλλος ένας τέτοιος εύφορος μήνας: "Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να' σουν δυο φορές το χρόνο!"

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!